สุภาพสตรีในชุดเรียบๆกับสามีของเธอในชุดธรรมดาๆ ก้าวลงจากรถไฟในชานชาลา สถานีเมืองเมืองหนึ่งของสหรัฐอเมริกา ทั้งคู่ยืนรออย่างสงบ อยู่หน้าสำนักงานอธิการบดี มหาวิท ย า ลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
เลขานุการสาวดูออกในแว่บเดียวว่า สามีภรร ย า ซอมซ่อ คู่นี้มาจากบ้านนอกและไม่น่าจะมีธุระอะไรในมหาวิท ย า ลัยแห่งนี้ หล่อนขมวดคิ้ว
“เราต้องการพบท่านอธิการบดี” สามีกล่าวนุ่มนวล
“ท่านติดนัดตลอดทั้งวัน” เลขาฯ สะบัดเสียงเล็กน้อย
“งั้นเราจะรอ” ภรร ย า ตอบ
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เลขานุการทำเป็นไม่สนใจ โดย ประมาณว่าทั้งคู่คงทนไม่ได้ และกลับไปเอง แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่…เลขาฯ สาวเริ่มไม่แน่ใจจึงเข้าไปเรียนท่านอธิการบดี
“พวกเขาคงแค่อ ย า กพบท่านครู่เดียวแล้วก็จะกลับ” หล่อนอธิบาย
ท่านอธิการบดีถอนใจด้วยความเบื่อหน่าย แล้วก็พยักหน้าแบบเสียไม่ได้ ความจริงแล้วคนสำคัญระดับท่านอธิการบดีจะมีเวลาพบคนระดับนี้ได้อย่างไร? แต่ก็เถอะนะ ท่านคิด … ดีกว่าปล่อยให้คู่สามีภรร ย า บ้านนอกป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ให้ใครต่อใครมาเห็น ท่านเชิดหน้าอย่างทรงเกียรติใส่ทั้งคู่
ภรร ย า กล่าวขึ้น
“ลูกชายของเราเคยเรียน 1 ปีที่นี่ เขารักมหาวิท ย า ลัยนี้มาก และเขาก็มีความสุขกับที่นี่อย่างยิ่ง แต่เมื่อปีที่แล้วเขาได้ประสบอุบัติเหตุและ เ สี ย ชี วิ ต สามีกับดิฉันจึงอ ย า กทำ อะไรสักอย่างไว้เป็นที่ระลึกถึงเขาในมหาวิท ย า ลัยแห่งนี้”
ท่านอธิการไม่รู้สึกร่วมกับคำพูดเหล่านั้นแต่อย่างใด
“คุณผู้หญิง เราไม่สามารถสร้างรูปปั้นให้กับทุกคนที่เคยเรียนที่นี้แล้วจากไปหรอกนะ ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ที่นี่คงดูไม่ต่างไปจากสุสานแน่” ท่านอธิการบดีกล่าว
“โอ…ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ท่านอธิการบดี” ภรร ย า รีบอธิบาย
“เราไม่ได้ต้องการจะสร้างรูปปั้น แต่เราคิดว่าเราจะสร้างตึกให้มหาวิท ย า ลัยต่างหาก” ท่านอธิการกรอกตาไปมา เขามองไปที่ชุดผ้าฝ้ายกับสูทบ้านนอก
“สร้างตึก! พวกคุณรู้ไหมว่า ต้องใช้เงินเท่าไรในการสร้างตึกสักหลังหนึ่ง คุณรู้ไหม…เราใช้เงินไปมากกว่า 7.5 ล้านดอลลาร์ในตอนเริ่มก่อตั้งที่นี่”
ภรร ย า เงียบไปครู่ใหญ่ ท่านอธิการบดีรู้สึกโล่งอก ในที่สุดสามีภรร ย า คู่นี้ก็จะต้องถูกกำจัดให้ไปเสียที และแล้วภรร ย า ก็หันมาพูดกับสามีเบาๆว่า
“ในการสร้างมหาวิท ย า ลัยใช้เงินแค่นี้เองน่ะหรือ แล้วทำ ไมเราไม่สร้างมหาวิท ย า ลัยของเราเองสักแห่งหนึ่งล่ะ?”
สามีผงกศีรษะ สีหน้าท่านอธิการเต็มไปด้วยความงงงวยสุดขีด! จากนั้น……สองสามีภรร ย า ก็เดินทางไปยังมลรัฐแคลิฟอร์เนีย และได้ก่อตั้งมหาวิท ย า ลัยภายใต้นามสกุลของครอบครัวเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ลูกชาย ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นมหาวิท ย า ลัยชื่อดังคู่แข่งของมหาวิท ย า ลัยเดิมที่ลูกชายเขาเคยเรียน
เรื่องนี้อ้างอิงจากเรื่องจริง ของมหาวิท ย า ลัยในต่างประเทศชื่อดังที่สุดสองแห่ง หากใครได้เคยศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์หรือเคยเรียนที่นั่นก็คงจะพอทราบมาบ้าง เราจะไม่ขอเอ่ยนามใดๆ ของมหาวิท ย า ลัย เพียงแค่อ ย า กจะสะท้อนให้เห็นถึงการดูถูกคน การวัดคนหรือมองคนที่ภายนอก บางคนอาจจะแต่งตัวธรรมดาๆ แต่มีเงินมากกว่าคนใส่สูททำงานในห้องแอร์ อย่าตัดสินกันเพียงการมองเห็นครั้งแรก ไม่เช่นนั้นคุณอาจจะเสียใจไปตลอดกาล
เป็นเรื่องราวสะท้อนให้เห็นถึงค่านิยมของคนที่ชอบตัดสินคนอื่นเพียงแค่ “เปลือกนอก”
ขอบคุณที่มา และภาพในเนื้อหาเป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น
เรียบเรียงโดย ปริญญาชีวิต
