เรื่องราวดีๆ เกี่ยวกับความรัก อ่านไว้เพื่อเตือนสติหากวันหนึ่งเราเฉยชา และชินชากับคนที่เราใช้ชีวิตด้วยมานาน หากใครเคยอ่านเรื่องเล่านี้แล้วก็ต้องขออภัยด้วย
มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง แต่งงานกันมานาน เริ่มแรกสามีเป็นช่างปูนอยู่ในหมู่บ้านชนบท ภรรยาเป็นแม่ค้า และเป็นแม่บ้านดูแลสามีทุกอย่าง ต่อมาเขาทำงานดีก็เลยได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นหัวหน้าช่าง หลังจากนั้นไม่นาน ด้วยความขยันและรับผิดชอบงานดีมากทำให้เขาเก็บเงินจากการทำโอทีและรับงานนอกเวลา สามารถก่อตั้งบริษัทของตัวเองขึ้นมาได้
หลังจากที่เป็นเจ้าของบริษัท เขาก็ได้พบปะสังสรรค์กับผู้คนมากมาย โดยไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ยังมีภรรยารออยู่ที่บ้านเสมอ คอยเตรียมข้าวปลาอาหาร รีดเสื้อผ้า ทำงานบ้าน เลี้ยงลูกให้ทุกอย่าง เขามีหน้าที่หาเงินเข้าบ้าน และกลับมาพักผ่อนเท่านั้
ต่อมาไม่นาน เมื่อการเข้าสังคมมากขึ้นทำให้เขาเจอสิ่งยั่วยุมากมาย ได้พบปะหญิงสาวแรกรุ่น ช่างเป็นที่ต้องตาต้องใจยิ่งนัก ทำให้เขารู้สึกเบื่อยภรรยาที่อยู่ด้วยกันมานาน และคิดว่าเขามีเงินมากพอที่ชีวิตคู่ของเขาจะยุติลงได้แล้ว
เขาฝากเงินให้ภรรยา 100 ล้านหยวน วางแผนซื้อบ้านใหม่ให้เธอในเมือง และวางแผนดูแลลูก เพื่อไม่ต้องการให้ภรรยาลำบาก และได้พูดคุยกับภรรยา ซึ่งเธอก็รับฟังอย่างปฏิเสธไม่ได้ แม้ว่าในใจจะเสียใจยิ่งนัก
ภรรยาของเขารับฟังข้อเสนอด้วยสายตาอ่อนน้อมถ่อมตน เมื่อถึงเวลาที่ต้องย้ายออก เขาบอกภรรยาของเขาว่าจะมาช่วงย้ายของ และเป็นการจบชีวิตคู่ 20 ปีที่อยู่ด้วยกันมา
แต่พอมาถึง เขาพบเพียงแต่กุญแจบ้านวางไว้ และสมุดเงินฝากที่เขาให้เธอ พร้อมจดหมายที่เขียนว่า
“ฉันไปแล้วนะ ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จและตากแห้งหมดแล้ว พับเก็บไว้ในห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้ เวลาอากาศหนาว อย่ าลืมเอาออกมาใช้ ส่วนเสื้อเชิ๊ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้า และเข็มขัดเก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้านะคะ
หลังจากที่ฉันไปแล้วอย่ าลืมกินย า กระเพาะด้วยนะคะ คุณไม่ค่อยดี ฉันให้เพื่อนซื้อย าไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปี และยังมีอีกเรื่อง..! คุณชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำฉันเลยฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อ ม ย าม ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อ ม ย ามได้ ในตอนเช้า ก่อนออกไปทำงานอย่ าลืมปิดหน้าต่าง เพราะ
ถ้าฝนตกจะสาดเข้าบ้านทำให้พื้นบ้านเปียกและเสี ยได้ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้อยู่ในห้องครัว กลับมาก็ต้มกินเองได้นะ ป ล. “ด้วยรักแล้วห่วงใยเสมอ””
ลายมือของเธอเขียนได้แย่มาก แต่ตัวหนังสือทุกตัวแสดงถึงความจริงใจ ทำให้เขารู้สึกเจ็บในหัวใจ และนึกย้อนไป เขานั่งมองเกี๊ยวที่เธอห่อเก็บไว้ให้เขา นึกถึง 20 ปีก่อนตอนที่ยังไม่มีอะไร ตอนที่เขายังเป็นเพียงช่างปูนจนๆ แต่เธอก็ไม่ทิ้งเขาไปไหน
และตอนนั้นที่เขาสัญญากับตัวเองไว้ว่า “ฉันจะทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุด”
แต่ตอนนี้เขากลับลืม
เมื่อคืนได้เขาก็รีบตามภรรยาออกไปทันที
เขาเจอเธออยู่ที่สถานีรถไฟ รอรถไฟอยู่ เขารีบถามทันที ในขณะที่เหงื่อท่วมตัว
“คุณจะไปไหน ผมพึ่งเลิกงาน เหนื่อยมาทั้งวัน ยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ภรรยาทำกันแบบนี้หรือไง….ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำตาคลอ ส่วนเขาก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจและสวมกอดเธอไว้
เขาคิดได้ และกลัวมากว่าจะต้องสูญเสียเธอไปอีกตลอดชีวิต
ผู้หญิงที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมากว่า 20 ปี
ผู้หญิงที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย
ผู้หญิงที่ทำเพื่อเขาก่อนตัวเธอเองเสมอ
เขาค้นพบแล้วว่า ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่เงินทั้งหมดที่เขามี แต่คือเธอต่างหาก
ขอบคุณเจ้าของบทความ
เรียบเรียงโดย parinyacheewit
